икона езу уфам тобе

Католическое Харизматическое Обновление

» Приняли ли вы Святого Духа, уверовав? « Деяния Ап.19:2

Catholic Charismatic Renewal

пятница, 20 января 2012 г.

«НЕ БОЙСЯ, Я С ТОБОЙ».

Алёна, г. Лида
прокомментировала сообщение

«Я хочу поделиться и засвидетельствовать то, что я пережила во время реколлекций с Яном Речеком и сестрой Станиславой. В первый день во время молитвы перед Святыми дарами, сестра Станислава начала оглашать те ласки, которыми одаривает нас Иисус, и то Слово, которое я услышала, сразу же поняла, что оно для меня: «Среди нас есть особа, у которой больной позвоночник и он зажимает и дает боли в голове. Иисус прикасается к тебе и исцеляет тебя». У меня внутри стало так жарко, мне казалось, что это тепло во всем моем теле, я не хотела плакать, но слезы полились сами, я не смогла их остановить! Слава Иисусу за это исцеление! Потом я услышала: «Среди нас есть особа, у которой есть неизлечимая болезнь и этот диагноз подтвержден». Я тогда подумала: «Ну это точно не про меня, у меня этого нет». Как только эта мысль проскользнула, в моей памяти как бы я увидела, вспомнила картину: Я с мамой захожу к своему лечащему врачу, а он мне говорит, смотря на мое медицинское заключение: Сколиоз (искривление позвоночника) нельзя вылечить, эта болезнь НЕИЗЛЕЧИМА. Его можно только остановить». А дальше Иисус говорит мне: «Нет такой болезни, которой Я не мог бы вылечить». Именно в этот момент мною неосознанно встала в памяти эта картина посещения врача, так явно, как будто ею передо мною показали в маленьком телевизоре. Во время проповеди я всегда слышала, что говорит мне Бог, что Он хочет мне сказать, и я для себя совершенно по другому открыла Святую имшу, Я НАЧАЛА СЛЫШАТЬ ЭТО СЛОВО. Особенно ощутила это тогда, когда приехала домой и сходила на Святую имшу в своем городе. Когда ксендз начал проповедь, я услышала сразу ВСЕ СВОИ МЫСЛИ ПЕРЕД ИМШОЙ. И как мне Бог открыл как справиться со своим сомнением в исцелении, рассказать другим, что я прочувствовала, Он так просил меня ПРОСЛАВЛЯТЬ ЕГО. ОН ТАК РАДУЕТСЯ. Вернусь теперь к реколлекциям. Многие шли принимать Комунию, а я смотрела и не могла, я знала, что мне надо исповедаться. Во время молитвы перед Святыми дарами я услышала Слово через сестру Станиславу: «Иисус протягивает к тебе руку и ждет тебя в конфессионале. Отдай Мне все свои раны, проблемы и иди за Мной». Когда я исповедалась, ощутила такую свежеть внутри меня. Слава Тебе Иисус. В конце молитвы перед Святыми дарами сестра Станислава оглашала Слово, которое говорит нам Иисус, что Он смотрит на сердце каждого и уделяет ласку ту, которая тебе так необходима, просит доверять Ему. Потом была пауза, во время которой я подумала: Боженька я столько много у Тебя прошу, у меня столько много интенций, ну что я хочу Тебе сказать: «Люблю тебя». И в этот же момент сестра Станислава: «ЛЮБЛЮ ТЕБЯ». Для меня это было так СОКРОВЕННО. С теми людьми, с которыми я приехала в Сморгонь, мы ощущали связь друг с другом во время молитвы, я чувствовала, что это для этого человека, а они что это для меня. И мы вместе дома молились, делились друг с другом! Мне казалось, что с моего сердца слетели все замки и оковы, Я НЕ СТЕСНЯЛАСЬ БЫТЬ ИСКРЕННЕЙ. Мы проговорили о Боге до ночи, у меня слова лились, как река, я не могла их остановить. И те раны, которые исцелил Иисус, уже не вспоминались со слезами, с болью. Мое сердце наполнено такой любовью, таким присутствием этой любви Иисуса ко мне. Он знал, что сказать нам, то, что мы не видели, то, что действительно Бог знает, что лучше для нас, что важнее. И эти слова «Езу уфам Тобе» легли мне на сердце с такой лаской, теплотой, любовью. Я совсем иначе открыла для себя молитву, этот разговор с Богом, я ощущаю Его присутствие в своей жизни и мне не страшно, что кто-нибудь не принимает меня, когда я делюсь своими чувствами; когда я сомневаюсь, не знаю как поступить в данной ситуации, когда мне больно и обидно! Я всегда тогда слышу в своем сердце так тепло и ласково: «НЕ БОЙСЯ, Я С ТОБОЙ».

понедельник, 16 января 2012 г.

– Што такое экзарцызм?

– Хто такі экзарцыст?
– Паводле Каталіцкага Касцёла, экзарцыст – гэта святар, якому ардынарый даручыў паслугу служэння малітвай-экзарцызмам.

– У чым розніца паміж экзарцызмам і шаманізмам?
– Шаман – гэта асоба, якая выкарыстоўвае сувязі і пэўныя сілы звышчалавечых істот, духаў продкаў ці дэманаў. У малітве-экзарцызме мы заўсёды звяртаемся ў маленні да Бога ў Тройцы Адзінага або ў малітве загаднай формы – да дэмана ў імя Езуса Хрыста.

– Магія, акультызм, варажба – гэта прысутнасць шатана ў нашым жыцці?
– Можна сфармуляваць і такім чынам, але гэта хутчэй формы дзейнасці д’ябла. Калісьці некаторыя святары звярталі маю ўвагу на тое, што я шмат гавару пра д’ябла. Гэта пэўнае непаразуменне, таму што пра д’ябла дастаткова казаць і ведаць тое, што пра яго напісана ў Бібліі: што гэта наш ВОРАГ. І гэтага хапае. Але каб змагацца і перамагаць, патрэбна ведаць тактыку ворага, якая часта, а можа і заўсёды, з’яўляецца скрытай – акультыстычнай.

– Ці існуе чорная магія? На чым яна засноўваецца? Наколькі яна небяспечная для бязвіннага чалавека?
– Магія – гэта заўсёды магія. Некаторыя падзяляюць яе на чорную, якая мае на мэце пашкодзіць, і белую, якая заклікана “дапамагаць”. Але крыніца моцы, да якой мы звяртаемся праз магію, заўсёды ў нашым ВОРАГУ, а ён мае на мэце “з’ядзенне чалавека”, заўсёды!

– У Беларусі папулярнае выказванне: “Медыцына бяссільная, ідзіце да «бабак»”. Як Вы ставіцеся да такога тыпу лекараў і так званых “бабак”?
– Я не маю з імі ніякіх сувязей, затое кожны дзень сустракаюся з іх “пацыентамі”. Няма сумненняў, што Бог адорвае рознымі дарамі і харызматамі, у тым ліку і харызматам аздараўлення, не толькі святароў, але і свецкіх асоб. Але што датычыць гэтых т.зв. “бабак”, я яшчэ не сустракаў, каб яны толькі маліліся.
Заўсёды да гэтага дадаюцца пэўныя магічныя “рытуальчыкі”, “замовы”, формулкі. А гэта ўжо зварот не да Езуса Хрыста, а да іншых сіл.

– Сёння па тэлебачанні шмат рэкламы гіпноза і экстрасэнсаў. Як Вы ставіцеся да гэтых з’яў?
– Вельмі негатыўна. Гіпноз нясе ў сабе вельмі вялікую небяспеку для чалавека, больш аб гэтым можна даведацца з кнігі Эрыкі Гібэлла “. і цяпер з’явілася шмат Антыхрыстаў. ”, якую можна набыць у дыяцэзіяльнай кнігарні. Калі ж мы гаворым аб экстрасэнсах, ці біяэнергатэрапеўтах, то ўзнікае адно пытанне: якой моцай яны карыстаюцца і якой энергіяй маніпуліруюць? Св. Павел павучае нас: “вывучайце духаў” і, як сцвярджае руская прымаўка: “Не ведаючы броду, не сунься ў воду”.

– Ці на самай справе жан­чыны больш падатлівыя на спакусы шатана? Ці, можа, пэўную ролю адыгрывае ўзрост?
– Абапіраючыся на тое, што д’ябал выбраў не Адама, а Еву, можна зрабіць выснову, што жанчыны больш падатлівыя на спакусы. Але я ніколі не праводзіў статыстыкі падатлівасці. Адзінае, што я магу параўнаць, гэта колькасць жанчын і мужчын сёння ў касцёле. А гэта можа стварыць уражанне, што з часоў Адама і Евы сітуацыя змянілася.

– Як у наш духоўны свет уваходзіць д’ябал? Наколькі ён можа зрабіць гэта? Ці справа тут толькі ў тым, ці падатлівыя мы на спакусу, або можа тут штосьці большае?
– Мы не можам гаварыць аб уздзеянні д’ябла толькі на наш дух, ён уздзейнічае на ўсяго чалавека – на дух, душу і цела. А тое, у якой ступені ён можа ўздзейнічаць, залежыць ад многіх умоў. Чалавека можна параўнаць з домам, які мае фундамент (або не мае), вокны і дзверы. У якім стане ўсё гэта знаходзіцца. Д’ябал заўсёды “кружыць”, шукаючы ўсялякай магчымаці завалодаць домам. А тое, ці вокны і дзверы зачынены, ці дом пабудаваны на фундаменце, ці ахоўваецца ён мацней, залежыць ад самога чалавека. Мы часта шукаем аховы і абароны ад усялякага дрэннага ўплыву. А рэцэпт толькі адзін. Яго нам дае Езус, і да яго заклікае Касцёл – жыццё ў святасці.

– Як адрозніць псіхічную хваробу ад апантанасці?
– Ёсць шмат знакаў і адрозненняў, з якімі знаёмы экзарцыст. Часам ён павінен звярнуцца за дапамогай да псіхіятра, але і тады не можна стопрацэнтна сцвердзіць “так” ці “не”. Бо, як я ўжо ўзгадваў вышэй, д’ябал заўсёды ўтойваецца і можа ўтаіцца таксама пад псіхічнай хваробай.

– Што павінен практы­каваць чалавек у якасці зброі супраць злых духаў?
– Я ўжо казаў – гэта жыццё ў святасці. Але Марыя дае нам спецыяльную зброю – гэта пяць камянёў супраць Галіяфа:
1. Ружанец – маліцеся сэрцам.
2. Эўхарыстыя.
3. Біблія.
4. Пост.
5. Споведзь раз у месяц.

– Раскажыце, калі ласка, пра Рось. Да нас прыходзіць шмат лістоў аб аздараўленнях менавіта ў гэтым месцы.
– З гісторыі Касцёла мы ведаем, што Бог для таго, каб аказаць асаблівую дапамогу сваім дзецям, выбірае людзей, месцы, а таксама абразы і фігуры. І яны як бурлівыя крыніцы Божых ласкаў. І такім месцам 400 гадоў таму Бог выбраў невялікую мясцовасць Рось, дзе ў маленькім касцёле невядомым чынам (дайшлі толькі легенды) апынулася фігура Пана Езуса Журботнага (Фрасаблівага).
У парафіяльным архіве да сённяшняга дня захоўваецца “Кніга ласкаў і цудаў Пана Збаўцы нашага Езуса Хрыста Журботнага ў рымска-каталіцкай парафіі ў Росі”, у якой запісаны сведчанні многіх асоб, якія ў сваім жыцці адчулі звышнатуральны Божы ўплыў у гэтым месцы. Аб многіх падзеях сведчаць воты, змешчаныя каля фігуры Езуса ў галоўным алтары. Шмат аб атрыманых ласках расказваюць жывыя сведкі даваенных і пасляваенных часоў, калі на ўрачыстасць Спаслання Святога Духа тут збіраліся тысячы вернікаў з недалёкіх і аддаленых парафій. А цяпер адбываецца толькі адраджэнне таго, што было знішчана ў часы атэізму. Ужо з 2004 года арганізоўваюцца рэкалекцыі ў летні перыяд. З лістапада ў кожную другую суботу адбываюцца набажэнствы да Езуса Журботнага. Таксама шмат пілігрымаў прыязджае ў будзённыя дні, каб паспавядацца, перажыць св. Імшу перад цудадзейнай фігурай Езуса ці асабіста памаліцца аб заступніцтве. За апошнія гады было запісана і расказана вельмі шмат сведчанняў, з якімі, я спадзяюся, ужо хутка можна будзе пазнаёміцца на парафіяльнай інтэрнэт-старонцы.

Источник

День народного единства: Как икона из Казани сплотила Россию

На призыв откликаются нижегородцы. К ним присоединяются казанские дружины, которые и принесли с собой список Казанской иконы Божьей Матери Дмитрию Пожарскому, возглавившему ополчение. С этого момента перед иконой совершаются постоянные молебны.

Четыре столетия спустя, нам, атеистам и маловерам, связь между победой и молитвами пусть даже и к знаменитой иконе кажется неочевидной, но вот как происходившее объясняет Сергей Соловьев. «Когда ударили бури Смутного времени, то потрясли они и свеяли много слоев общества, находившихся на поверхности, но когда коснулись оснований общественных, то встретили и людей основных, о силу которых напор этих бурь должен был сокрушиться». Среди таких людей, ставших основой общества, людей несгибаемых и верных, историк называет и насельников Троице-Сергиева монастыря, кстати, устоявшего под натиском поляков, превосходящих нас даже численно. После мученической кончины патриарха Гермогена, «уморенного голодом», в народ, по городам и весям «вместо грамот патриарших шли призывные грамоты от властей прославленного недавно новою славою Троице-Сергиева монастыря, от архимандрита Дионисия и келаря Авраамия Палицына».

Причем православные постились, особо подчеркивает летопись, «по своему изволению». То есть понимание того, что нравственное очищение каждого есть необходимое условие для очищения всей Родины, не навязывается кем-то, а именно возникает само. «Народ, не видя никакой внешней помощи, углубился во внутренний, духовный мир свой, чтоб оттуда извлечь средства спасения». Покаяние и молитвенное обновление каждого стало той силой, что воспрепятствовала идущим полным ходом процессам атомизации русского общества. Сплотило индивидуумов в народ.

Прозрения такой глубины открываются людям в годины великих потрясений. И не приведи нам Господь забыть об этом в те дни, когда Смута всего лишь страница из учебника истории.

Источник